| یک سند خواندنی! |  حکومت پهلوی در سال 1357 که سال اوجگیری و پیروزی انقلاب اسلامی بود، از دو روش حقیقی و صوری برای رویارویی با انقلاب و مهار آن بهره گرفت. کشتار و سرکوب خیابانی مخالفان، تعویض پی در پی دولتها ، تشدید اقدامات ساواک علیه مردم و...نمونه هایی از اقدامات حقیقی حکومت در رویارویی با انقلاب بود، و تظاهر به دینداری، ابراز تعهد به جبران خطاهای گذشته ، وعده های رنگارنگ و اصلاح‌گرایانه دولتها، واداشتن نمایندگان مجلس به انتقاد و حملات تبلیغاتی علیه حکومت، بازداشت بعضی مقامات بلندپایه کشوری و...از جمله اقدامات صوری و فریبنده حکومت شاه در جهت متوقف ساختن و مهار انقلاب اسلامی بود.
این دو رویکرد با همه تفاوتهای ماهوی خود، یک هدف واحد را دنبال می‌کردند و آن ایجاد ترمز و وقفه در برابر انقلاب و سپس یافتن راهی جهت برون رفت از بحران و نجات سلطنت و رژیم شاه بود.
یکی از اقدامات فریبنده و صوری رژیم شاه برای تغییر دیدگاه مردم نسبت به حکومت ، اطعام فقرا و نیازمندان در ایام خاص بود. ذیلاً توجه خوانندگان گرامی را به متن دو نامه جلب می‌کنیم. در نامه اول سپهبد ناصر مقدم رئیس سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) طی پیشنهادی به دربار درخواست اطعام فقرای جنوب تهران را مطرح کرده و در نامه دوم وزیر دربار موافقت شاه با این پیشنهاد را اعلام کرده و دستور اجرای آن را به نخست وزیر (ازهاری) داده است.
نامه اول:
نامه دوم:
| این مطلب تاکنون 24186 بار نمایش داده شده است. |
|
|
|