آرزویی که به گور می‌رود

"جان بولتون" سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل (در دولت جورج دبلیو بوش) و یکی از تندروترین سیاستمداران آمریکایی، در نشست روز شنبه 10 تیر 1396 گروهک مجاهدین خلق در پاریس شرکت کرد و طی سخنانی اظهار داشت: «نتیجه بازنگری دولت ترامپ در سیاست آمریکا در قبال ایران باید این باشد که انقلاب اسلامی آیت الله خمینی جشن چهلمین سالگردش را نبیند.»
40 سال پیش در چنین ایامی انقلاب اسلامی با قیام 19 دی 1356 مردم قم علیه حکومت ستمشاهی به راه افتاد و یک سال بعد به پیروزی کامل خود دست یافت. در این انقلاب مردم با دست خالی توانستند بر دیکتاتوری 37 ساله محمد رضا پهلوی که تجربه سرکوب مخالفین خود رانیز داشت، مهر پایان بزنند.
بعد از پیروزی انقلاب، آنهایی که با سقوط شاه،لطمه سیاسی و اقتصادی و مهمتر از همه، لطمه حیثیتی متحمل شده بودند،با هر اتفاقي كه در بيرون و درون کشور ما مي افتاد، مي گفتند انقلاب چند ماه ديگر، یا يك سال و دو سال ديگر سقوط مي كند! اما ماه ها و سال ها گذشت و اين آرزوي ضد انقلاب برآورده نشد. آمريكايي ها پس از پيروزي انقلاب،جنگ داخلي راه انداختند، غائله كردستان، خلق عرب، خلق بلوچ و... را به پا كردند و طرح‌های مختلف براندازي را به اجرا درآوردند و گفتند انقلاب چند روز ديگر سقوط مي كند! اما نشد. آن ها غائله اتحاد شوم ليبرال ها و منافقين و ملحدين را راه انداختند و با چاشني ترور رهبران انقلاب و 17 هزار شهروند مظلوم ايران به ميدان آمدند و گفتند سه ماه يا چهار ماه ديگر نظام سقوط مي كند! اما نشد. وقتی در یک انفجار مهیب 72 تن از مسئولان انقلاب را مظلومانه کشتند و دو ماه بعد رئیس جمهور را با 14 میلیون رای مردم، همراه با نخست وزیر کشور یکجا به مسلخ فرستادند و امامان جمعه را با بمب تکه تکه کردند، رادیو صدای آمریکا این جمله را گفت: «اکنون انقلاب آیت الله خمینی به مویی بند است» ولی این مو پاره نشد. بی بی سی 40 سال است که در تحلیلهای خود خط «سقوط قریب الوقوع انقلاب» را دنبال می‌کند و هنوز بر روی این آرزو تحلیل ارائه می‌دهد و خبر می‌سازد.
آمريكايي ها پس از بی حاصل ماندن خط ترور و براندازی، يك جنگ خارجي نيابتي را به گماشتگي صدام راه انداختند و مردم غيور و جوانان شجاع كشور را هشت سال گرفتار جنگ تحميلي كردند و سپس خود به عنوان پشتیبان متجاوز، آشکارا به میدان آمدند. اسکله ها و پایانه های نفتی ما را زدند و هواپیمای مسافری ما را با 300 مسافر آن در یک راهزنی هوایی به کام مرگ فرستادند و به قاتلین این جنایت پاداش دادند ولی باز هم احساس کردند این راه حل نه تنها جواب نمی‌دهد بلکه فقط مردم ایران را در دفاع از استقلالشان مصمم‌تر می‌سازد. جمع بندی بعدی آنها این بود که نظام اگر با حمله خارجي هم سقوط نكند، با چاشني عمليات فروغ جاويدان آن هم در پایان جنگ و در شرایط خستگی نظامیان ، قطعاً سقوط خواهد كرد! عمليات فروغ جاويدان تبديل شد به عمليات غروب جاويدان. باز هم نشد و محاسباتشان جواب نداد.
آمريكايي ها رفتند سراغ نبرد نرم. دو تا برنامه 10 ساله را در اين وادي تست كردند؛ يكي سال 78 و يكي هم سال 88، باز پیش‌بینی‌هایشان جواب نداد و هر دو توطئه، نفرت مردم را از باعث و باني براندازي بيشتر كرد و مردم مثل كوه در برابر شرارت دشمن ايستادند. سپس موجی از تهديد و تحريم و ترور را علیه مردم و دانشمندان ما سازمان دادند تا نظام دست از استقلال خود بردارد و نشد.
ضد انقلاب ها و منافقين، اول مجبور شدند به دشمن بعثي پناهنده شوند و از پشت به ملت خنجر بزنند. بعد هم كه صدام سقوط كرد، به کشورهایی چون آمريكا، اسرائيل، انگليس و فرانسه و ... رفتند و آنجا روزگار در غربت را مي گذرانند.