| 40,000 لهستاني در ايران |  يكي از تبعات جنگ جهاني دوم مهاجرت دهها هزار لهستاني به شهرهاي ايران بود ، مهاجرتي كه نتيجه حضور اشغالگران در كشور و مداخلات آنان بوده است . مهاجران لهستاني كه بر اثر اشغال كشورشان ترك خانه و ديار كرده بودند ، توسط شوروي ها به خاك ايران سوق داده شدند . متفقين در نظر داشتند از جوانان لهستاني در جنگ با آلمانها استفاده كنند . از همين روي تعداد زيادي از آنان از طريف بندر انزلي وارد ايران شدند تا به جبهه هاي جنگ تحت فرماندهي انگليسي ها بروند . تعدادي كه از 25 هزار نفر مورد توافق با دولت ايران به 40 هزار نفر افزايش يافت . در ميان آنان زنان ، اطفال و سالخوردگان بيمار نيز حضور داشتند . امري كه موجب بروز مشكلاتي براي ايرانيان شد . همچنين با وجود قراري كه گذاشته شده بود كه مهاجران لهستاني تنها از ايران به عنوان يك معبر استفاده كنند ، بسياري از آنان در كشور ماندگار شدند . اين در حالي بود كه دولت ايران خود با قحطي و كمبود مواد غذايي ، نابساماني سياسي و اقتصادي در اثر اشغال كشور و ... مواجه بود . با اين همه ، ايرانيان با ميهمانان ناخوانده خود رفتاري در شان پيشينه و رويه خود داشتند . دولت ايران به سرعت در دستورالعملي مساعدت و مراقبت از مهاجران لهستاني را در برنامه هاي خود قرار داد:
« 1 – مساعدت فوري در تهيه محل سكونت جهت عده معروضه بالا كه با رعايت اصول بهداشت نگاهداري شوند ، بخصوص تهيه و واگذاري محلي براي بيمارها كه فعلا در حدود 250 نفر تخمين زده مي‌شوند كه بتوان فورا آنان را تحت مداوا قرار داد و يا يك بيمارستان ويژه براي انجام منظور به اختيار آنها گذارده شود .
2 – ابنيه و اماكني كه براي نگاهداري آنان تعيين مي‌شود نوعي باشد كه اطفال ، زنها و مردها از يكديگر تفكيكا نگاهداري و از هر دسته نسبت به وضعيت آنها در صورت لزوم جداگانه استفاده شود ...»
بسياري از اين مهاجران به بيماريهاي مختلف از جمله تيفوس و تيفوئيد مبتلا بودند كه دولت ايران فاقد امكانات براي مراقبت از آنان بود . علاوه بر اين ايرانيان بسياري در نتيجه اين ميهمان نوازي دچار بيماريهاي مهلك شده و جان خود را از دست دادند . با اين وجود ايرانيان عليرغم مصائبي كه داشتند از ميهمان نوازي دريغ نكردند . حتي امكاناتي براي كودكان بي سرپرست لهستاني فراهم آوردند . وزير مختار لهستان – كارل بادر – در نامه اي به استاندار خراسان از اين رفتار ايرانيان چنين ياد مي‌كند :
« نيات خيرخواهانه جنابعالي نسبت به هم ميهنان من ، مهاجران لهستاني ، تاثير عميقي بر من بخشيده است . طبق گزارشاتي كه به من رسيده ، جنابعالي از روي كمال مرحمت يك دستگاه عمارت بزرگ را در اختيار اطفال يتيم لهستاني گذارده ايد كه در آنجا آنها نگهداري شوند . من از صميم قلب از مراحم خيرخواهانه و نوع پرستانه جنابعالي متشكرم و اطمينان مي‌دهم كه لهستانيها براي هميشه كمال امتنان را از جنابعالي خواهند داشت »
بدين ترتيب ايرانيان در هياهو و مصائب برخاسته از جنگ جهاني دوم از روحيه ملي خود كه احترام به همنوع در آن برجستگي دارد دست بر نداشتند . آن نسلي كه در آن دوره مي‌زيست به شايستگي نشان داد كه خلف شايسته اي براي سعدي در عمل به گفتار اوست . نامه نمايندگان مهاجران لهستاني به دولتمردان ايراني نيز حكايت از وجود چنين روحيه اي دارد :
« در اين موقع كه پناهندگان لهستاني بع از سه سال اقامت در خاك پاك كشور شما از اين سرزمين عزيمت مي‌كنند ، اينجانبان از آنجناب تمنا داريم كه بهترين تشكرات صميمانه ما را در مقابل ميهمان نوازي و پذيرايي دوستانه كه از طرف آنجناب و كليه اولياي امور ايراني و عامه مردم به عمل آمده ، قبول فرمايند . اين حسن ميهمان نوازي و پذيرايي و همچنين تمام اقدامات و توجهاتي كه از طرف اولياي كشوري و لشكري ايران به عمل آمده هيچگاه از خاطره ملت لهستان پاك نخواهد شد . تمام ما ها كه در وطن شما زندگاني كرده ايم بهترين يادبودها را از آن حفظ خواهيم كرد . ما نه تنها با قلبي مملو از امتنان ايران را ترك مي‌كنيم بلكه بهترين ادعيه صميمانه خود را براي سعادت و ترقي كشور شما و ملت ايران نثار مي‌كنيم ...»
منبع:اسنادي از اشغال ايران در جنگ جهاني دوم ، مركز پژوهش و اسناد رياست جمهوري ،دي 1389 ، جلد سوم ،ص 14 و 15
| این مطلب تاکنون 4458 بار نمایش داده شده است. |
|
|
|