فرح و دفتر حفظ آثار باستاني ! | در دفتر فرح پهلوي واحدي تعريف شده بودتا ضمن حفظ و حراست از آثار باستاني و عتيقه جات ، آثار فرهنگي و هنري ايران را كه در طول زمان به عناوين مختلف به خارج از كشور منتقل شده بود به كشور برگرداند . فرح براي تحقق اين هدف كارشناسان و مشاوراني را به كار گرفت و با تحميل ميلياردها تومان هزينه ، وانمود كرد كه قصد جمع آوري و حفاظت از آثار باستاني را دارد. اما همان كساني به كار گرفته شدند كه سابقا در غارت آثار باستانى شركت داشته و ميليونها بلكه ميلياردها ريال از اين راه پول اندوخته بودند. مرورى بر اسامى مشاوران فرح گوياى اين واقعيت مىباشد:
1ـ مهندس محسن فروغى فرزند محمدعلى فروغى ذكاءالملك ـ يهودى نومسلمان ـ دستاندركار قاچاق عتيقهجات ايرانى.
2ـ ايوب ربنو ـ غارتگر ميراث باستانى ايران در طى دهها سال.
3ـ شكراللّه حى، مهدى محبوبيان ـ از صهيونيستهاى مشاور دفتر فرح.
4ـ اشرف پهلوى و پسرش شهرام پهلوى نيا، اين دو از درون دربار، باند بينالمللى غارت آثار باستانى را هدايت و رهبرى مىكردند) در دوران پهلوىها دست صهيونيستها در غارت آثار باستانى ايران باز بود و آنان در اين خيانت بزرگ به ملت ايران سهمى داشتند. ابتدا صهيونيستهاى فرانسوى همچون آندره گدار رسما هدايت اين امر را در ايران بهعهده گرفتند تا جايى كه چنين فردى بر كرسى مديريت اداره كل باستانشناسى ايران نيز تكيه زد و گزارش سرلشگر فرجاله آقاولى فرمانده خوزستان مبنى بر غارت آثار باستانى توسط گدار به رضاخان با بىتوجهى روبرو شد به اين بهانه كه مىبايست به قرارداد منعقده براى حفارى و غارت آثار باستانى پاىبند ماند. در دوران رضاخان صهيونيستهاى امريكايى و انگليسى دهها هزار آثار و الواح باستانى را به خارج كشور انتقال دادند. اين روند شكلى افراطى به خود گرفت و باندهاى قاچاق عتيقه دربارى و صهيونيستى به تاروپود نظام ادارى نفوذ كردند عوامل صهيونيستى با يك توطئه كاملاً حساب شده به شكل افراد ناشناس و دستهاى نامرئى در رأس سازمانها و تشكيلات مملكتى قرار گرفتند. مرحوم رشيد كيخسروى درباره باند ايوب ربنو ـ مشاور امور عتيقه فرح پهلوى ـ و اقدامات ويرانگرانه او مىنويسد:
«باند مافيايى و مخوف ايوب ربنو مانند غده سرطانى به جان آثار باستانى ما افتاد و بالغ بر پنجاه سال شيرهجان اين ملت زجر كشيده را مكيده و هيچ اثرى را از تعرض خود مصون نداشت و نوك كلنگ اين باند به تمامى آثار باستانى ما فرو رفت... مدارك موجود نشان مىدهد كه باند صهيونيستى ايوب ربنو روزانه با استفاده از حداقل 1500 نفر كارگر و كليه تجهيزات و امكانات حفارى و با نظارت صورى و ظاهرى وزارت فرهنگ وقت سالهاى متمادى و مستمر در تختجمشيد و مرودشت، شهررى، گنبدكاووس و تركمن صحرا و سيلك كاشان، حسنلو، زيويه كردستان، قيلا نتو و غار كرفتو در كردستان، همدان، عمارلو و تمامى نقاط باستانى گيلان و مازندران و مارليك، خوزستان و هفتتپه وجب به وجب لرستان، هرسين، كنگاور و ساير مناطق باستانى كرمانشاه و ذره ذره مناطق باستانى آذربايجان و ساير تپهها و اتلال باستانى و بيشتر قبور متبركه حفارى نموده و آنچه را يافته است به موزههاى خارج و اندكى از آن را به موزه ايران باستان فروخته است و...
در سالهاى بعد از 1346 كه كليه حفاريهاى تجارتى ممنوع بود و تحت هيچ شرايطى دولت مجاز به صدور جواز حفارى تجارى نبود اما باند صهيونيستى ايوب ربنو هم چنان به حفارىهاى تجارتى اشتغال داشته و از تعقيب و مجازات و بازخواست مصون بوده است.1»
با اين وجود فرح پهلوى ايوب ربنو را به مشاورت خود برگزيد تا به همراه خواهرزادهاش مهدى محبوبيان همچنان به غارتشان ادامه دهند اما اين بار زير نظر فرح پهلوى كه داعيه حفاظت از آثار باستانى را داشت. اسناد دربار پهلوى نيز مؤيد غارت آثار باستانى توسط او و فروش چند ميليونى در سال 1331 در زمان نخستوزيرى مصدق مىباشد. سند وزارتخارجه به نقل از مقامات سياسى و فرهنگى آلمان حكايت از نفوذ باندهاى قاچاق عتيقه در دفتر فرح مىنمايد و دولتهاى اروپايى و آسيايى از شركت در همايش آثار فرهنگى و باستانى در تهران تحت مديريت دفتر فرح به دليل هويت مشكوك مدير نمايشگاه كه در قاچاق عتيقه فعال بود منصرف شدند و مراتب را به رايزن فرهنگى ايران اعلام كردند. جالب اينكه اشرف و پسرش از قاچاقچيان پرو پا قرص آثار باستانى ايران بودند و فرح پهلوى به جاى اينكه جلوى غارت آنان و كارمندان دفترش را بگيرد پول ايران را صرف خريد آثار باستانى ايران مىكرد تا به كشور برگرداند و از اين طريق براى خودش وجهه فرهنگى دست و پا نمايد چيزى كه غيرممكن بود زيرا باندهاى عتيقه دفترش با تردستى به هر كارى دست مىزدند و مىتوانستند با مهارت كامل اشياى بدلى را چند بار گرانتر به عنوان آثار باستانى و هنرى به دفترش بفروشند. موضوعى كه در بعضى از اسناد دفترش تأييد شده است.
پي نوشت :
1 – رشيد كيخسروي ، دوران بي خبري يا غارت آثار فرهنگي ايرانيان ، ص 12 - 8
منبع : ماهنامه گزارش تاريخ ، ش 167
این مطلب تاکنون 4196 بار نمایش داده شده است. |
|
|
|