|
حرمت حجاب، در تمامی ادیان الهی
روز ۱۴ دی 1314، روز علنی‌شدن عزم رضاخان پهلوی برای مبارزه با یکی از جلوه‌های زیبای جامعه اسلامی ایران یعنی حجاب، روز «کشف حجاب»، و روزی است که در تاریخچه گردنکشی‌های سلسله ظالم و دیکتاتور پهلوی در برابر باورهای دینی و تعلقات آرمانی و مذهبی ملت ما، یک نقطه عطف محسوب می‌شود. زیرا از آن روز به بعد تنها کسانی در برابر فریضه اسلامی حجاب، قد علم کردند که از آبشخور همان نظام سیاه تغذیه فکری می‌شوند.
حجاب، پدیده مقدسی است که نه فقط در اسلام، بلکه نزد همه ادیان الهی دارای حرمت و منزلت و وجوب شرعی است و در کتب مقدس همه آنها توصیه شده است. مسیحیان و یهودیان به پوشیده بودن موی زنان اهمیت بسیار می‌دادند و آن را از نشانه‌های عفت زن برمی‌شمردند. در کتاب «تلمود» که یکی از کتاب‌های دینی و مقدس یهودیان است، بر اهمیت حجاب زنان تاکید شده است.(1) در آیین مسیحیت هم زنان دارای پوشش بودند. جُرجى زِيدان ، مورّخ عربِ مسيحى در اين باره مى‌گويد:
«اگر مقصود از حجاب، پوشانيدن تن و بدن است، اين وضع، قبل از اسلام و حتى پيش از ظهور دين مسيح، معمول بوده است و آثار آن هنوز در خود اروپا باقى مانده است.»(2)
مسيحيت، نه تنها احكام شريعت يهود در مورد حجاب زنان را تغيير نداده، بلكه قوانين شديد آن را نيز استمرار بخشيده و حتّى در برخى موارد، قدم را فراتر نهاده و با تأكيد بيشترى، وجوب حجاب را مطرح ساخته است؛ زيرا در شريعت يهود، تشكيل خانواده و ازدواج، امرى مقدّس محسوب مى‌شد. در كتاب «تاريخ تمدن» ويل دورانت آمده است :
«.... در آیین یهود، ازدواج در سن بيست سالگى واجب بود؛ اما از ديدگاه مسيحيت كه تجرّد، مقدس شمرده شده است، جاى هيچ شبهه‌اى باقى نخواهد ماند كه براى از بين رفتن تحريك و تهييج، اين مكتب، زنان را به رعايت پوشش كامل و دورى از آرايش و تزيين، به صورت شديدترى فراخوانده است.»(3)
تصويرهايى كه از پوشاك مسيحيان و مردم اروپا انتشار يافته است، به وضوح نشان مى‌دهد كه حجاب در بين زنان، كاملاً رعايت مى‌شده است. براون و اشنايدر، در كتاب «پوشاك اقوام مختلف»، برخى از تصاوير مربوط به زنان مسيحى را آورده‌اند كه نشان مى‌دهد همگى آنها داراى لباسى بلند و پوشش سر هستند.(4) همچنان كه قرن‌ها تصاوير مريم مقدّس و ديگر مادران مقدّس و راهبه‌هاى بزرگ، با پوشش، ترسيم شده است و هم اكنون، لباس رسمى زنان خدمتگزار خداوند (راهبه) در مسيحيت، بسيار پوشيده است و سنّتى مسيحى در سراسر جهان شناخته شده كه زنان، به ویژه در هنگام دعا، همچون مريم مقدس، موى سر خود را مى‌پوشانند و اين البته از تعاليم انجيل است.
در انجیل از زنان خواسته شده به‌خصوص وقتی مشغول عبادت با خدا هستند سر خود را بپوشانند.
تِرتولیانوس (از آباء کلیسا، متوفی ۲۲۵ میلادی)، در اثرش تحت عنوان: «درباره پوشش زنان»، زنان مسیحی را ملزم می‌کرد در لباس پوشیدن، آرایش مو، راه رفتن و استفاده از زیورآلات همانند زنانِ مشرک نباشند.(5)
در فرهنگ‌نامه‌ی لاروس، حجاب زنان یونان، پوششی بوده که تا روی پای آنها را می‌پوشانده است.(6) در آن زمان، زنان قبل یا بعد از ازدواج اجازه نداشتند بدون حجاب در خارج از منزل حاضر شوند. در برخی از دوره‌ها پوشش زن به صورت پارچه‌ای بلند و سیاه از سر آنان تا روی پا ادامه داشته و فقط دو جای خالی برای چشم‌ها در نظر گرفته می‌شد. زنان رومانی پوشش محکم و بلندی از پارچه‌ی سیاه بر تن می‌کرده‌اند. آنان که پیرو آیین رهبانیت و ریاضت بودند، اعتقادشان این بود که: «رسیدن به منبع حقیقت و خدا تنها از راه دور شدن از مواهب و لذات دنیایی امکان‌پذیر است.» بر اساس این اعتقاد، مرد از نگاه به زن امتناع می‌ورزید و زن نیز برای دور ماندن از چشم مرد، خود را می‌پوشاند. یکی دیگر از دلایلی که بعضی مورخین برای حجاب زن در دوران باستان تعریف کرده‌اند، فعالیت اقتصادی زنان بوده است. حجاب، زنان را در برابر نگاه دیگران محافظت می‌کرد و به آنان در عرصه اجتماع، امنیت می‌بخشید.
نوع حجاب در ادیان و فرهنگ‌ها متفاوت بوده است. بنابر متون تاریخی، در حکومت‌های قدیم بیزانس روم و شاهنشاهی ساسانی ایران، حجاب برای زنان به معنای پوشاندن بدن و موی سر بوده است. اصطلاح «آفتاب مهتاب ندیده» صفت زنان دربار شاهان ساسانی بوده که حتی هنگامی که از خانه بیرون می‌آمدند نیز غریبه‌ها موفق
|