| آخرین دستخط وزیر مالیه رضاشاه |
گفته می‌شود در 21 بهمن 1315 داور برای شرکت در یک جلسه برنامه ریزی شده در وزارت خارجه، به جای ساعت پنج بعد از ظهر، ساعت چهار به اتاق وزیر امور خارجه رفت. او در اتاق تا ساعت پنج تنها نشست. جلسه ای که شروع شد تا ساعت 10 ادامه یافت. او سپس به وزارتخانه خود (وزارت دارایی) تلفنی اطلاع داد که دیگر به آن وزارتخانه بازنخواهد گشت.
ساعت نزدیک به 12 شب بود که داور رهسپار خانه خود شد. او یکسر به اتاق همسر و فرزندان خود رفت. مدتی در نور کمرنگ اتاق خواب چهره دو پسر خردسال خود (پرویز 5 ساله و همایون یک ساله) را نگریست. آنگاه به اتاق خود رفت و در را از داخل قفل کرد. مقداری تریاک که از اداره انحصار تریاک ظاهراً برای آزمایش گرفته بود در مقداری الکل حل کرد و آن را سرکشید. سپس مشغول انجام دادن کارهای اداری که با خود به منزل آورده بود، شد. تدریجاً تریاک اثر خود را بخشید و داور بی‌هوش با لباس رسمی روی تخت افتاد و بدین ترتیب به زندگی پرماجرای 50 ساله خود خاتمه داد.
بامداد روز بعد اولین کسی که از ماجرای خودکشی مطلع شد، همسر جوان و باوفای او بود. خبر خودکشی داور به سرعت در محافل سیاسی پخش شد. عده‌ای از نزدیکان و اطباء و دوستان وی در منزل او حضور یافتند. سرپاس مختاری رئیس شهربانی، یوسف بهرامی و تنی چند از کارآگاهان سیاسی در منزل او حضور به هم رسانیدند و ضمن تحقیق از افراد حاضر قسمتی از یادداشت‌ها و نامه‌های او را با خود برداشته و از خانه خارج شدند. داور قبل از خودکشی دو نامه نوشته بود. یکی برای شاه و دومی برای همسرش. متن نامه دوم که آخرین دست نوشته علی اکبر داور قبل از مرگش می‌باشد خطاب به همسرش چنین است:
.... عزیزم افسوس که در زندگانی با من خوش و راحت نبودی. پرویز و همایون را ببوس و مرا ببخش. دستت را می‌بوسم – 20/11/1315 – اکبر منبع:پیام بهارستان، دوره دوم، سال دوم، شماره پنجم، پائیز 1388، ص 120 و 121 | این مطلب تاکنون 2137 بار نمایش داده شده است. |
|
|
|