| 30 سال پس از آن فاجعه | پس از اين واقعه آمريكا فعاليت‌هاي خصمانه خود را عليه ايران در خليج فارس افزايش بخشيد. در 25 فروردين ماه 1367 ناو آمريكايي ساموئل رابرتس كه نفت‌كش كويتي‌اي را همراهي مي‌كرد، در برخورد با مين به سختي آسيب ديد. سه روز بعد در 28 فروردين ماه 1367 سه ناو آمريكايي در يك اقدام تلافي‌جويانه سكوي نفتي ساسان را به همراه ناوچه جوشن و سه قايق تندرو ديگر در حوالي همان سكو منهدم كردند و همچنين به بهانه حمله قايق‌هاي توپدار ايراني به ناو جنگي « يلي تايد» ناوها و هواپيماهاي جنگي آمريكا در خليج‌فارس، ناوهاي سهند و سبلان را در نزديكي دهانه تنگه هرمز هدف حمله قرار دادند كه منجر به غرق شدن يكي از ناوها و وارد آمدن خسارات فراوان به ديگري شد. در حين انجام اين عمليات‌هاي ناجوانمردانه از سوي آمریکا علیه ايران، عراق نيز در 28 فروردين ماه 1367 به كمك نيروهاي آمريكايي كه جزيره فاو را براي آنها ماكت سازي كرده و به صورت دقيق محل استقرار نيروهاي ايراني را به آنها نشان داده بود، با يك حمله شيميايي فاو را بازپس گرفت و بعد از آن در چهارم خرداد ماه 1367 به حلبچه هم حمله برده و آن را نيز تصرف کرد. آمریکا از طريق سيگنال‌هاي آشكار و پنهان از ايران مي‌خواست تا با پذيرش قطعنامه 598 جنگ را خاتمه بخشد.
پس از سقوط جزاير مجنون و بازپس‌گيري كليه مناطق تصرف شده در جبهه‌هاي جنوبي، تهاجم نيروهاي عراق به منطقه شمالي در هفتم تيرماه 1367 به ارتفاعات شاخ شميران در منطقه دربنديخان آغاز شد و پس از تخليه نيروهاي ايران ، كه براي تمركز توان خود و خارج كردن ابتكار عمل از دست عراق، صورت گرفت، ارتش عراق در ظرف پنج روز كليه مناطق شمالي خود را كه در سال 1366 و ارديبهشت ماه 1367 با عمليات كربلاي ده، نصر چهار ، نصر هشت ، بيت‌المقدس شش از دست داده بود، باز پس گرفت. وضعيت جديد ايران در مقايسه با گذشته ناگوارتر شده بود، از سويي با از دست دادن مناطق تصرف شده در داخل خاك عراق ، فاقد دست قوي در مذاكره شوراي امنيت سازمان ملل بود و از سوي ديگر توان ادامه جنگ به گونه مورد نظر خود را نداشت.
در چنين وضعيتي بود كه ايالات متحده با هدف تحميل قطعنامه 598 به ايران و ترغيب اين كشور به دست كشيدن از خواسته‌هاي خود؛ در 12 تير ماه 1367 هواپيماي ايرباس جمهوري اسلامي ايران را مورد حمله قرارداده و تمامي 290 سرنشين آن را به شهادت رساند.
اين اقدام، در اصل هشداري بود از سوي كاخ سفيد كه مي‌خواست از طريق آن اعلام كند كه چنانچه جمهوري اسلامي ايران تن به خواسته‌های منطقه‌ای آمریکا ندهد، آمريكا همواره برای این کشور به صورت یک مزاحم پر دردسر باقی خواهد ماند. شاید دلیل آن این است که آمریکایی‌ها 40 سال است که جمهوري اسلامي ایران را در مسیر خواسته‌های توسعه طلبانه خود در خاور میانه و خلیج فارس، به صورت یک مزاحم پر دردسر می‌بینند.
|
|
|