| پارسونز: بوی تند فساد خانواده سلطنتی، همه جا را پر کرده بود | از نظر سیاسی خانواده شاه دردسر بزرگی برای او به شمار می‌آمد و وبال گردنش بود. بوی تند فساد آنها همه جا را پر کرده بود. به ویژه در طول سالهای رونق اقتصادی که میزان فساد آنها با ارقام نجومی بیان می‌شد. راست یا دروغ واقعیت سیاسی آن بود که همه معتقد بودند بدون مداخله این شاهزاده یا آن شاهزاده خانم خیلی دشوار - اگر نگوییم غیرممکن - قراردادی بسته می‌شد. شایعات خاصی هم وجود داشت که این موضوع را تقویت می‌کرد و از نظر مردم هر شخصی که پیشرفتی داشت به مدد دست چپاولگر فلان شاهزاده یا بهمان شاهزاده خانم توانسته بود به نان و نوایی برسد. به جز شاه، چند نفر از اعضای خاندان سلطنتی از این اتهامات مبرا بودند و این خود موجبات مخالفت بیشتر با آنها را فراهم می‌کرد. شیوه زندگی لوکس و مجلل اعضای خانواده سلطنتی نیز بر این مصیبت می‌افزود و کار را به جایی رسانده بود که حتی برخی حامیان شاه می‌گفتند شاه هیچ اقدامی برای کنترل اعضای خانواده خود نمی‌کند. البته من داستان‌های بیشماری را که فساد اعضای خانواده سلطنتی و مجوزهایی که می‌دادند یا می‌گرفتند را نقل می‌کرد، حقیقت نمی‌دانم. ولی حتی اگر ۱۰ درصد این شایعات هم راست باشد به اندازه کافی برای خانواده سلطنتی بد بود. اما مسئله مهم این بود که صرف نظر از درست یا نادرست بودن چنین شبهاتی، مردم این حرف‌ها را باور داشتند.
یکی دیگر از سازمان های نیمه دولتی که نقش مهمی در حیاط ملی ایفا نمی نمود و سوژه‌ای برای افترا‌ها و اتهامات سیاسی به شمار می‌آمد «بنیاد پهلوی» بود. این تشکیلات نیز که مستقل از دولت مرکزی عمل می‌کرد به بسیاری از حوزه‌های اقتصادی چه در داخل کشور و چه در خارج از آن چند انداخته بود. در اصل این بنیاد به همراه بانک خود (بانک عمران) به منظور استفاده بهینه از سود حاصل از فروش املاک سلطنتی به وجود آمده بود. اما بعدها بنیاد زمینه فعالیت‌های خود را گسترش داده و در امور صنعتی، هتل سازی، خانه سازی و خدمات رسانی سرمایه‌گذاری می‌کرد و علی‌الظاهر سود حاصل از این فعالیت‌ها را به خدمات اجتماعی، کمک به دانشجویان بورسیه دانشگاه‌های خارج از کشور و این قبیل کارها اختصاص داده بود. غیر ممکن است دریابیم که بنیاد دقیقاً چگونه عمل می‌کرد و چه انتقاداتی بر آن وارد بود. تردیدی نیست که این بنیاد بعضی کارهای خوب هم انجام داده و باید عده زیادی از فعالیت آن سود برده باشد. ولی همانطور که در رابطه با خاندان سلطنتی شایعاتی وجود داشت بنیاد هم شدیداً متهم به فساد بود. متهم به اینکه یک بودجه ریخت و پاش و کار چاق کنی دم دست برای شاه و طفیلی‌های دور و برش بود. این واقعیت سیاسی مهم تر از حقیقت ماجرا بود.
منبع: آنتونی پارسونز، غرور و سقوط، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، زمستان ۱۳۹۰، صفحه ۵۹ و 60
| این مطلب تاکنون 1225 بار نمایش داده شده است. |
|
|
|