| چرا از فرار بنی‌صدر و رجوی جلوگیری نشد؟ | حجتالاسلام هاشمى رفسنجانى در خاطرات خود اشاره كرده است كه در ابتدا نسبت به فرار بنىصدر، تعمدا ممانعتى از سوى دستگاههاى امنيتى، صورت نپذيرفته بود:
«....يك نظر اين است كه مانع فرارشان [ = بنىصدر و همكارانش] نشويم، زيرا به كلى از اعتبار ساقط مىشوند و چيزى بر مدنى و بختيار و پهلوىها نمىافزايند. نظر امام، اين بوده كه نگذاريم بگريزند، ولى ديشب [ = 20 خرداد 60] از احمد آقا خمينى نقل شد كه امام هم، ديگر مخالفتى ندارند.» (1)
آقاى احمد قديريان معاون دادستان انقلاب در آن زمان، در خاطرات خود در مورد دستور اجتناب از دستگيرى و تعقيب بنىصدر چنين گفته است:
«....در رابطه با دستگيرى بنىصدر، ما در حدود سه روز دنبال وى بوديم. بنىصدر و مسعود رجوى در ابتداى كار از نظر اطلاعاتى و مراقبت در دست ما بودند. ساعت 12 شب آقاى قدوسى[دادستان انقلاب] نبودند، با آقاى بهشتى رحمتاللّه عليه تماس گرفتم و خدمتشان عرض كردم كه بنىصدر در حدود 2 يا 3 ساعت است پيدايش نيست. آقاى قدوسى هم فرمودهاند كه شما تعقيب نكنيد. ايشان (مرحوم بهشتى) فرمودند كه هرچه آقاى قدوسى فرمودند، عمل كنيد. آقاى قدوسى آن شب قم بودند... در هر صورت تماس گرفتيم و ايشان گفتند كه كنترل و تعقيب بنىصدر را قطع كنيد و ما هم قطع كرديم... موضوع از اين قرار بوده است كه حضرت امام فرموده بودند كه نسبت به دستگيرى بنىصدر اقدام نشود، كه اشتباها از فرمايشات حضرت امام چنين برداشت شده بود كه تعقيب و كنترل بنىصدر متوقف شود.(2)
طبق تصوير سندى كه در ضمايم كتاب خاطرات آقاى قديريان درج شده است، معاون دادستان انقلاب طى نامهاى به دادستان كل انقلاب در تيرماه 60، اعلام كرده است كه: «با توجه به تأكيد حضرتعالى، در خصوص قطع مراقبت از آقاى بنىصدر و رجوى اقدام شده است.»(3)
پی‌نوشت:
1 - هاشمی رفسنجانی، عبور از بحران، همان، ص 150
2 – قدیریان، خاطرات: ص 219 و 220
3 – همان، ص 289
منبع: سازمان مجاهدین خلق، پیدایی تا فرجام، موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، ج 2، ص 616
| این مطلب تاکنون 1261 بار نمایش داده شده است. |
|
|
|