فاجعه را تحمل مي‌كرد كه در اشغال نظامي انگليسي‌ها بود. آنان جز چند اقدام جزئي تسكيني و بي‌اثر، نه تنها براي كاستن از شدت قحطي كاري انجام ندادند، بلكه با خريد گسترده غله و مواد غذايي در ايران، وارد نكردن غذا از هند و بين‌النهرين، ممانعت از ورود غذا از آمریکا و اتخاذ سياست‌هاي مالي (از جمله نپرداختن درآمدهاي نفت به ايران) قحطي را شدت بخشيدند. در نتيجه، تعداد بيشتري از مردم ايران با سياست‌هاي انگليسي‌ها از بين رفتند. اين اقدام را مي‌توان با اطمينان مصداق عيني جنايت عليه بشريت تلقي كرد. ايران بزرگ‌ترين قرباني جنگ جهاني اول بوده و از بدترين نسل‌كشي‌هاي دوره معاصر لطمه ديده است. از این رو تكرار مي‌كنیم بدون درك آنچه كه در 1919-1917 بر سر ايران آمده، نمي‌توان تاريخ معاصر ايران را دريافت.
با استفاده از مقدمه فصل اول کتاب «قحطی بزرگ»
|