اين «فضا» تنها به انقلاب مردم جنبه‌ي عيني‌تري بخشيد اما در مجموع انقلاب دير يا زود به وقوع مي‌پيوست و به نتیجه می رسید و عامل اصلي آن نیز تضادهاي دروني جامعه ايران بود و تداوم ستم رژیم شاه به مردم بود، نه «فضاي باز سياسي» كه در پي سياست برنامه ریزی شده و هدفمند كارتر بوجود آمده بود.
نارضايتي‌هاي عمومي نسبت به عملکرد رژیم شاه شرايط را به گونه‌اي تغيير داده بود كه محمد‌رضا پهلوي كه در طول سلطنت خود، مردم را موظف به اطاعت و سپاسگذاري از شخص اول مملكت مي‌دانست و هرگونه مخالفت از سوي آنان را بر نمي‌تافت در تحولات سال 1357 به جاي تأكيد بر روي شعارهائي چون رسيدن به دروازه‌هاي تمدن بزرگ، انقلاب سفيد، اصلاحات ارضي و صنعتي شدن كشور، مجبور به شنيدن «صداي انقلاب مردم» گرديد.
با اقتباس از کتاب «پس از سقوط» ، موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی ، ص 102 ، مبحث دربار و بي‌خبري از تحولات سياسي
|