در 8 سپتامبر 1997 در يك نشريه چاپ آمريكا جريان يك افتضاح مالى، مربوط به كمك‏هاى مالى مجاهدين خلق به گروه خاصى از نمايندگان كنگره و كانون فعاليت‏هاى دموكراتيك مجلس سنا، افشا گرديد و واكنش‏هايى را برانگيخت. ماجرا از اين قرار بود كه طبق اطلاعات موجود در كميسيون انتخاباتى فدرال، كمك‏هاى مالى مزبور كه بيش از 204 هزار دلار بود، طى يك دوره 3 تا 5 سال، از آوريل سال 1993 تا نوامبر سال 1996، به چند نفر از نمايندگان كنگره پرداخت شده‏اند. اين نمايندگان از حاميان سازمان بودند. طى دوره پرداخت كمك‏هاى مالى، دريافت‏كنندگان اين كمك‏ها اظهارنظرهاى رسمى حمايت‏آميز فراوانى ابراز داشته و نامه‏هايى خطاب به همكاران و رييس جمهور، وزير امورخارجه و ساير مقامات بلندپايه نوشته‏اند و از دولت ايالات متحده خواهان شناسايى و حمايت از مجاهدين خلق، و نيز تشكيلات سياسى آن، شوراى ملى مقاومت و شاخه نظامى آن مستقر در عراق (ارتش آزاديبخش ملى) شده‏اند.
ارشدترين دريافت كننده كمك‏هاى مالى سخاوتمندانه سازمان، نماينده دمكرات ايالت نيوجرسى، رابرت توريسلّى بوده است كه در انتخابات سال 1996 به مجلس سنا راه يافت. يكى از اولين كمك‏هاى مالى به فعاليت‏هاى تبليغاتى توريسلّى در كنگره، چكى به مبلغ 1 هزار دلار بود كه در تاريخ 26 اكتبر 1993 توسط خانم رامش سپهرراد، در اپرينگ فيلد ايالت ويرجينيا پرداخت شده است. به گفته ايرانيان تبعيدى و طرفداران سازمان، خانم سپهرراد در تشكيلات زنان سازمان فعاليت مى‏كند و در شمار زيادى از گردهمايى‏هاى آن شركت داشته است. او در طى يك دوره دوساله مجموعا 5 هزار دلار به فعاليت‏هاى تبليغاتى مختلف دفتر شوراى ملى مقاومت در واشنگتن، پرداخته است.
اسناد كميسيون انتخاباتى فدرال نشان مى‏دهد كه توريسلّى در موضع كانديداى مجلس، مجموعا 49 هزار دلار از دفاتر، حاميان و طرفداران سازمان دريافت كرده است. وى همچنين، در حد فاصل زمانى اوت 1995 تا نوامبر 1996 نيز، مجموعا 82 فقره چك هزار دلارى و دو فقره چك 500 دلارى دريافت داشته است. مجموع كمك‏هاى مالى سازمان به توريسلّى به 132 هزار دلار مى‏رسد. همچنين چك‏هايى به مبلغ 13 هزار دلار نيز از طرف شهريار كيامنش به [كانون ]فعاليت‏هاى دمكراتيك مجلس سنا، در حد فاصل ماه مه 1994 تا اكتبر 1996، ارسال شده بود. كيامنش يكى از فعالان رده بالاى سازمان مى‏باشد كه سال‏هاى زيادى را همراه با سازمان در بغداد سپرى كرده است. در ماه مه سال 1994، آقاى كيامنش، كارفرمايى خود را در شركت «فن‏آورى‏هاى برتر آمريكا» مستقر در الكساندرياى ايالت ويرجينيا قيد نمود. اين اعتقاد وجود دارد كه اين شركت وابسته به سازمان بوده و از آن ـ به طور گسترده ـ براى دادن كمك‏هاى مالى وى در سال 1996 تحت نام «جامعه ايرانيان در آمريكا» در شهر فالز چرچ ايالت ويرجينيا به ثبت رسيده‏اند. اين انجمن با گروه وابسته ديگرى به مجاهدين خلق به نام «جامعه ايرانيان در ويرجينيا» ارتباط دارد كه از آن به طور وسيع براى جلب حمايت اعضاى كنگره در سال 1995 استفاده شده است. اگر مبالغ فوق‏الذكر به كمك‏هاى مالى داده شده به توريسلّى اضافه شود مجموع كمك‏هاى مالى سازمان به او بر 155 هزار دلار بالغ خواهد شد.
چك‏هاى مزبور به تعداد زيادى به مركز تبليغاتى توريسلّى در سنا ارسال شده‏اند تا بدين وسيله در ميان ديگر كمك‏ها از نظرها پنهان بمانند. همه چك‏ها، به جز سه مورد، در كنار ساير كمك‏هاى مالى سازمان ارسال شده‏اند. در اول اوت سال 1995، مركز مبارزات تبليغاتى توريسلّى چهارده چك مرتبط با سازمان را، به مبلغ 14 هزار دلار، دريافت كرد. قابل ذكر است كه چهار نفر از ارسال‏كنندگان چك‏ها به صندوق تازه تأسيس شده توريسلّى در سنا، همچنين در همان روز چك‏هاى ديگرى به مبلغ هزار دلار به صندوق مبارزات تبليغاتى توريسلّى در مجلس نمايندگان ارسال كرده بودند. در تاريخ 22 دسامبر، 17 هزار دلار، و در تاريخ 29 دسامبر، 19 هزار دلار ديگر به صندوق توريسلّى در سنا واريز گرديده است. در تاريخ 11 ژانويه 1996، 9 هزار دلار، 25 مارس، 14 هزار دلار، و 13 مه مبلغ 8 هزار دلار ديگر به حساب اين صندوق واريز شد. آخرين پول پرداختى به مبلغ 3 هزار دلار در تاريخ 4 نوامبر 1996، يعنى يك روز قبل از برگزارى انتخابات، واريز شده است. از مجموع اين كمك‏هاى مالى، هزار دلار از سوى يكى از فعالان رده بالاى سازمان به نام فاضله رسولى، و 2 هزار دلار ديگر از سوى مدرسه فارسى زبان «مهر ايران» در شهر برك ايالت ويرجينيا پرداخت شده است. مدرسه مزبور از سوى سازمان اداره مى‏شود و بخشى از شبكه خدمات عمومى آنها است تا در برابر مدرسه فارسى زبانى كه از سوى جمهورى اسلامى ايران در مركز اسلامى پوتماك تأسيس شده است، قد علم كند. چك مدرسه «مهر ايران» از سوى مدير مدرسه به نام منصوره زمانى ارسال شده است. ديگر آمريكاييان ايرانى‏تبار، در مقاطع مختلف، كمك‏هايى به فعاليت‏هاى تبليغاتى توريسلّى نموده‏اند، چراكه علاوه بر حمايت علنى اين نماينده از سازمان، او يكى از مدعيان نقض حقوق بشر در ايران است. در ميان سرشناس‏ترين اين افراد مى‏توان از سفير سابق ايران، هوشنگ انصارى، نام برد. وى كه مدير چندين شركت سرمايه‏گذارى است، به نماينده جمهورى‏خواه ايالت نيويورك، الفونسو... [جا افتادگى در متن انگليسى]، 4 هزار دلار به توريسلّى و نيز 50 هزار دلار به كانديداهاى مختلف جمهورى‏خواه و ... كمك كرده است. ديگر آمريكايى ايرانى‏تبار سرشناسى كه به [كانون ]فعاليت‏هاى توريسلّى در مجلس سنا كمك كرده است، حسن نمازى است كه مدير يك شركت سرمايه‏گذارى در نيويورك است. خسرو سمنانى، يك كارخانه‏دار ساكن سالت ليك‏سيتى ايالت يوتا، نيز پيشتر چكى به مبلغ 500 هزار دلار براى [كانون ]فعاليت‏هاى توريسلّى در مجلس نمايندگان ارسال داشته بود. البته كمك‏هاى نمازى، سمنانى و انصارى به طور جداگانه و بدون ارتباط با ساير كمك‏هاى مالى، ارسال شده‏اند. به علاوه كه آنها به هيچ عنوان ارتباطى با افراد كمك‏كننده وابسته به سازمان نداشته‏اند. هر سه نفر فوق‏الذكر در جامعه بازرگانى آمريكا، شناخته شده‏اند.
نكته جالب توجه آن است كه افراد امضاكننده چك‏ها از ذكر شماره تلفن خوددارى كرده‏اند، و در اكثر موارد نيز شماره تلفن كارفرمايان آنها ذكر نشده است. برخى از اين شركت‏هاى كمك‏كننده نيز به‏طور شكار از سوى آگاهان به عنوان شركت‏هاى پوششى سازمان شناخته شده‏اند. به گفته منابع ايرانى و دولتى آمريكا، ديگر شركت‏ها نيز از سوى سازمان‏هاى مجرى قانون در آمريكا، به عنوان شركت‏هاى پوششى سازمان معرفى گشته‏اند.
پس از توريسلّى، ديگر دريافت‏كنندگان كمك‏هاى مالى سازمان عبارت بودند از: نماينده جمهورى‏خواه ايالت اينديانا، دَن برتون 10 هزار دلار؛ گرى اكرمن، نماينده دمكرات نيويورك 18 هزار و 250 دلار؛ باب نِى، نماينده جمهورى‏خواه از ايالت اوهايو 4 هزار دلار و ادولفوس تانز، نماينده دمكرات ايالت نيويورك كه هزار دلار دريافت كرده است. 7 هزار دلارى كه جيمز ترافيكنت، نماينده جمهورى‏خواه ايالت اوهايو، از منابع سازمان دريافت داشته است، بالاترين مبلغ كمك‏ها به فعاليت‏هاى تبليغاتى وى بوده است كه دربرگيرنده 5/17 درصد كل كمك‏هاى سازمان‏ها و افراد، در چرخه انتخاباتى 96ـ1995، مى‏شده است. هر پنج نماينده كنگره و سناتور توريسلّى از حاميان آشكار بوده و در اغلب اوقات بانى نامه‏هايى شده‏اند كه در آنها، خواهان حمايت نمايندگان از شوراى ملى مقاومت و رهبران آن، يعنى مسعود و مريم رجوى، مى‏شدند و از وزارت امور خارجه [آمريكا ]مى‏خواستند كه با اين سازمان به گفتگو بپردازد. به نظر مى‏رسد كه همين اقدامات موجب افزايش كمك‏هاى مالى سازمان شده است. زيرا سرازير شدن پول‏ها زمانى آغاز شد كه سازمان در سال 1993 با مشكل بزرگى در كنگره مواجه بود. در اين دوران مخالفت با سازمان، به رهبرى سناتور جان مك كين و لى هميلتون، رييس وقت كميته روابط خارجى مجلس نمايندگان، در جريان بود. هميلتون و مك كين نامه‏هايى در سال 1993 از وزارت خارجه به تاريخ 20 دسامبر، براى مجاهدين خلق فرستادند كه ويرانگر بود.
در پى وخامت چشمگير جوّ كنگره و خصومت علنى وزارت خارجه عليه اين گروه، دفتر شورا در واشنگتن دى سى برآن شد كه با استفاده از كمك‏هاى مالى آمريكاييان ايرانى‏تبار، حمايت نمايندگان كنگره را كه براى فعاليت‏هاى سازمان در آمريكا مهم است، جلب كند.
يك روز پس از دريافت نامه وزارت خارجه، هريك از چهار تن افراد مظنون به حمايت از سازمان، مبلغ هزار دلار براى كمك به فعاليت‏هاى تبليغى نماينده جمهورى‏خواه كنگره، دَن برتون ارسال داشتند. از اكتبر 1993 تا آوريل 1994، حاميان سازمان و سمپاتيزان‏هاى آن، 13 هزار دلار ديگر به نماينده كنگره، توريسلّى كمك كرده‏اند. اين كمك مقدماتى، ظاهراً به منظور مقابله با تلاش‏هاى هميلتون و مك كين صورت گرفت.
در اوايل سال 1994، سناتور مك كين مصوبه‏اى را ارائه داده بود كه طبق آن به سازمان و شوراى مقاومت، رسماً، عنوان سازمان‏هاى تروريستى داده مى‏شد و از وزارت خارجه خواسته مى‏شد تا گزارشى علنى از فعاليت‏هاى سازمان منتشر سازد. به تحريك توريسلّى و برتون، اعضاى مجلس حاضر در آن جلسه، لحن درخواست مك كين در لايحه قانونى 4 آوريل وزارت خارجه را حذف كردند. هم‏زمان، دفتر شوراى مقاومت در واشنگتن، علناً مك كين را به تسيلم شدن در برابر خواست جمهورى اسلامى متّهم ساخت، و ادّعا نمود كه يك فرد ذى‏نفوذ كه مأمور دولت جمهورى اسلامى بوده است، به گرمى از تلاش‏هاى مك كين بر ضد سازمان استقبال كرده است.
زمانى كه از سخنگوى دفتر شورا در واشنگتن دى سى در مورد كمك‏هاى مالى آن به مبارزات تبليغاتى برخى از نمايندگان، سؤال شد، او قول داد تا در زمان ديگرى موضوع كمك‏هاى مالى شورا و سازمان را با سؤال‏كنندگان مورد بحث قرار دهد.
در اواسط سال 1994، در زمانى كه وزارت خارجه آمريكا گزارش سالانه خود را درباره تروريسم بين‏المللى منتشر ساخت، شرايط سازمان وخيم گشت. در اين گزارش براى اولين بار، نام سازمان و شوراى مقاومت در بين سازمان‏هاى تروريستى آمده بود. به گفته يكى از سخنگويان دفتر ضد تروريسم وزارت خارجه آمريكا، آنها همواره مجاهدين خلق را به عنوان يك گروه تروريستى تلقى مى‏كرده‏اند، اگرچه نام آنها تا سال 1994 در فهرست اين دفتر ذكر نشده است.
در اواسط سپتامبر 1994، اين خبر در كنگره پيچيد كه وزارت خارجه آمريكا در آخرين مراحل تهيه گزارش خود درباره سازمان است. نمايندگان، در تلاش براى جلوگيرى و خنثى كردن گزارش مزبور، خواهان انجام گفتگو با شوراى مقاومت گرديدند. بيانيه جداگانه‏اى نيز در همين راستا از سوى نمايندگان كنگره آمريكا انتشار يافت.
دو روز بعد، هواداران سازمان به رهبرى رييس سازمان زنان مجاهدين خلق، به نام بهجت دهقان، 5 هزار دلار به ستاد فعاليت‏هاى برتون ارسال داشتند. دهقان، در تاريخ 9 اكتبر، مبلغ 3 هزار دلار نيز براى
اكرمن فرستاد. در تاريخ 24 اكتبر، هدايت مصطفوى كه در دفتر شوراى مقاومت در واشنگتن دى سى مشغول فعاليت بود، به همراه 8 تن ديگر، مبلغ 9 هزار دلار به توريسلّى كمك كردند. از ماه اكتبر 1994 تا دسامبر 1995، مصطفوى، شخصاً، هزار دلار ديگر به توريسلّى و 3 هزار دلار به برتون كمك كرد، اگرچه اسناد فعاليت‏هاى تبليغاتى بيانگر آن هستند كه هزار دلار از مبلغ فوق‏الذكر پس داده شده است، قابل توجه است كه احتمالاً به دليل فراتر رفتن كمك‏هاى مزبور از حد مجاز ـ هزار دلار براى هر مورد فعاليت تبليغاتى ـ بوده است كه اين كار صورت گرفته است.
گام بعدى اين نمايندگان در راستاى شناسايى و حمايت از سازمان، نامه حمايت‏آميز آنان، يعنى توريسلّى، اكرمن، ترافيكنت، و برتون در بهار و تابستان سال 1995، خطاب به ساير نمايندگان بود. در تاريخ 8 ژوئن، نمايندگان مزبور يك كنفرانس مطبوعاتى برگزار كردند تا اعلام كنند نامه‏اى به حمايت از شوراى مقاومت، توسط 194 نماينده كنگره به امضا رسيده است و در تاريخ 30 مه براى كلينتون ارسال شده است. در 5 ژوئيه، اين نمايندگان متن نامه‏اى را منتشر ساختند كه مدعى بودند از امضاء 202 تن از نمايندگان برخوردار است. در اين نامه از رييس جمهورى آمريكا خواسته شده بود تا «از خواست مردم ايران براى دستيابى به دمكراسى حمايت شود» و اعلام شده بود كه شوراى ملّى مقاومت به رهبرى مسعود رجوى، به تحقق امر دمكراسى در ايران كمك خواهد كرد. بيان اين قسمت از نامه باعث شد كه چندين تن از نمايندگان كنگره آمريكا، از جمله نماينده دمكرات ايالت ويرجينيا به نام جيمز موران، اعلام كنند كه آنها اين نامه را تحت عنوان ديگرى امضا كرده‏اند. اين اقدام، چندين تن از نمايندگان كنگره را برآن داشت تا امضاهاى خود را پس بگيرند. بسيارى از اين نمايندگان در پى ارسال نامه‏هاى شخصى از سوى رييس حزب جمهورى‏خواه كاليفرنيا، جان هرينگتون، به اين كار ترغيب شدند.
پس گرفتن امضاء از سوى موران، نماينده كنگره، حائز اهميت زيادى بود، چراكه، قبل از آن، توسط حسين پناهى از وى درخواست شده بود كه در يك گردهمايى اعضاى سازمان در واشنگتن دى سى سخنرانى كند. دكتر حسين پناه كه به عنوان يك جراح قلب شهرت دارد، در تاريخ 24 ژوئيه، به نام نماينده يك گروه غيرانتفاعى ايرانى در ويرجينيا، به دفتر موران مراجعه نمود تا اعتراض خود را نسبت به پس گرفتن امضا به وى ابراز كند. به همراه او تعداد 9 نفر از ديگر سمپاتيزان‏هاى سازمان نيز بودند كه به دليل تغيير موضع اين نماينده، اعضاى دفتر وى را مورد تهديد قرار دادند.
هواداران سازمان، تعهد خويش را نسبت به بانيان نامه حمايت‏آميز برخى از اعضاى كنگره به كلينتون، با افزايش كمك‏هاى مالى به فعاليت‏هاى تبليغاتى آنان تقويت كردند. آنها، در تاريخ 11 ژوئيه 1995، مبلغ هزار دلار به مبارزات تبليغاتى برتون كمك كردند، و در تاريخ اول اوت، 14 هزار دلار ديگر نيز به توريسلّى داده شد كه به تازگى به عضويت مجلس سنا درآمده بود. در تاريخ 27 اكتبر، مبلغ 7 هزار دلار از منابع سازمان، به گرى اكرمن كمك شد. با افزودن 7 هزار دلار پرداختى به توريسلّى در تاريخ 4 آوريل، و
9 هزار دلار ديگر در اين ميان، مجموع مبالغ پرداختى بابت يك نامه حمايت‏آميز، به 40 هزار دلار رسيد.
مشاورين تبليغاتى اين نمايندگان، هيچ گاه توضيح شفافى در رابطه با اين كمك‏ها نداده‏اند. از طرفى كمك‏كنندگان نيز از گفتگو درباره كمك‏هاى مالى‏شان به مبارزات تبليغاتى اين نمايندگان، خوددارى ورزيدند.
يك مقام عضو سازمان‏هاى مجرى قانون در آمريكا كه با فعاليت‏هاى سازمان و موضوع كمك‏هاى مالى به مبارزات تبليغاتى آشنايى داشت، ضمن مرور مستندات اين جريان اظهار داشته است: «اين كمك‏ها به طور حتم بيانگر يك فعاليت هماهنگ، براى تأثير گذاشتن بر كنگره مى‏باشد». نكته قابل ذكر اين است كه طبق قانون آمريكا دريافت كمك‏هاى مالى از اتباع خارجى، براى مبارزات تبليغاتى نمايندگان، غيرقانونى و ممنوع است، مگر آن كه اين اتباع خارجى از كارت سبز ـ كه سند شهروند آمريكايى بودن است ـ برخوردار باشند. يك مقام آمريكايى كميسيون انتخابات، در اين باره اظهار داشت كه برخى از اين كمك‏كنندگان فاقد كارت سبز بوده‏اند و به اين ترتيب، كمك‏هاى آنها به وضوح جنبه غيرقانونى پيدا مى‏كند. البته در كمك‏هاى سازمان، از اين گونه موارد نقض آشكار قانون فعاليت‏هاى انتخاباتى آمريكا، بسيار ديده مى‏شود كه از جمله آنها مى‏توان از كمك‏هاى شوراى ملى مقاومت، كه در آمريكا يك سازمان خارجى محسوب مى‏شود، نام برد. كمك‏هاى مالى افراد شاغل در شورا، در واشنگتن، را نيز بايد مطابق مورد فوق طبقه‏بندى كرد، از جمله كمك 5 هزار دلارى هدايت مصطفوى به مبارزات تبليغاتى توريسلّى و برتون، و 500 دلار ارسالى از جانب عبدالناصر به ادولفوس تانز و 3500 دلار كمك داده شده از سوى پزشك ساكن برك ايالت ويرجينيا، حسين پناهى، نيز جزو كمك‏هاى گروه مزبور تلقى مى‏شود، زيرا دكتر پناهى شخصاً در كنگره به نفع تشكيلات مزبور به فعاليت پرداخته است.
قانون انتخاباتى كشور آمريكا همچنين به طور خاص پرداخت كمك‏هاى مالى به نام ديگران را منع كرده است. اين حقيقت كه چندين تن از افراد خاص در شركت‏هاى وابسته به سازمان (اكس كامپيوتر، آمريكن ليدينگ تكنولوژيز، و فينيكس توراند تراول) از اين شركت‏ها براى پرداخت كمك‏هاى مالى به نمايندگان طرفدار سازمان در كنگره استفاده نموده‏اند، مى‏تواند به تحقيقات «كميسيون انتخاباتى فدرال» آمريكا بينجامد كه آيا قوانين مبارزات تبليغاتى نقض گشته‏اند يا خير؟ به همين ترتيب، قانون انتخاباتى ايالات متحده آمريكا الزامى مى‏سازد كه تك‏تك افرادى كه به صورت يك گروه در امر فعاليت انتخاباتى فدرال شركت مى‏جويند، مى‏بايست كه به عنوان يك گروه سياسى ثبت‏نام كنند.
منبع : سازمان مجاهدين خلق ، پيدايي تا فرجام ،
موسسه مطالعات و پژوهشهاي سياسي ،
ج 3 ، صص 466 تا 472

شاه رفت

شوراي مبارزه و مقاومت

پاسخ ميرزا كوچك خان به دعوت تيمورتاش

عصر رضاشاه دراسناد وزارت امور خارجه آمريکا

نامه‌اي از سفير كبير ايران در عراق

مطبوعاتچي هاي عصر پهلوي

رسوايى دلارهاى تبليغاتى گروه رجوي

منوچهر آزمون ، از عضويت در حزب توده تا پذيرش وزارت

اهميت تاريخ شفاهي در تاريخ‌نگاري

نقد كتاب«در جستجوي امر قدسي»